De Czaar Peterstraat in retrospectief

De Czaar Peterstraat in retrospectief.

Medio negentien vierentachtig reageerde ik op een annonce van de woningbouw voor een woning in de Czaar Peterstraat. Bij de bezichtiging kreeg ik meteen het gevoel dat dit mijn huis zou worden.

Vanuit mijn raam in de Czaar Peterstraat kijk ik over de voormalige rietlanden, die toen nog rangeerterrein waren. Mijn huis pal aan de spoorbaan krijgt wel de volle lading van de denderende treinen, maar daar wen je aan. Wat mij betreft hadden die rietlanden zo gebleven. Wat er nu staat is merendeel lego-architectuur waar ik op uitkijk. Ik heb de ontruiming van de Conradstraat nog kunnen aanschouwen. De stenen van de militante krakers vlogen rakelings langs mijn raam toen die zich via de Czaar Peterstraat spoortunnel terugtrokken.

De Czaar Peterstraat is een typische Amsterdamse straat en als je die ter sprake brengt kent bijna iedereen die straat. Hij is regelmatig in het nieuws geweest. Op een bepaald moment werd er getippeld in de straat. Toen ik eens om een uur of acht ’s morgens de deur uitkwam werd ik aangesproken door een dame praktisch zonder tanden die een voorstel deed voor een sexuele handeling. Ik wendde voor dat ik dringende zaken te doen had. Overigens heb ik geen last van het tippelen gehad.

We hebben ook geruime tijd een gezellig eetclubje gehad waar we bij toerbeurt kookten en het leven bespraken. Één van de leden van het eetclubje woonde naast een daar gevestigd bordeel. Op een warme zomerdag zaten we een voor haar deur en een klant wilde onopvallend het bordeel verlaten, hij had echter vergeten zijn veters te strikken. In de Czaar Peterstraat blijven wonderlijke dingen gebeuren.