De lange Kattenburgerbrug

Tijdend de sanering van Kattenburg zijn er een aantal gedichten geschreven.

In 1989 stond dit gedicht van Sam Hoeben in de Eilander.

Verleden

Adieu oude KattenburgerbrugIk heb maar niet gekeken.hoe onder harde slopershandje hout en steen bezweken.

Herinneringen, oude lange brug,teveel om neer te schrijven.Die niemand nimmer slopen kan,en altijd levend blijven.

Dat ik als jochie, lange brug,voor jouw gesloten hekken stond.Terwijl een sleep met veel belaâneen weg door 't water vond.

De bruggewachters, lange brug,duwden de spillen rond.gebogen door jouw zware last, de ogen naar de grond.

En dikwijls, oude lange brug,je weet wel hoe 't gaat,werd jij als een excuus gebruikt."De brug. Ik ben te-laat."

Je weet nog, oude lange brug,hoe in strijd met het fatsoen.Jouw nissen dikwijls zijn misbruikt.Als iemand nodig iets moest doen.

Ik herinner me, oude lange brug,dat in harde oorlogsjaren,jouw hoge hekken bij razzia'sook vaak gesloten waren.

En 's winters, oude lange brug,zag ik over jou de meeuwen scheren.Heel dikwijls, trots, onze marinierskazernewaarts marcheren.

Het is voorbij Kattenburgerbrug.Als het rin'klen van de tram.Het echte Kattenburg is niet meer.Adieu Oud Amsterdam.

Sam Hoeben