Ik woon in (bijna) het centrum van Amsterdam

"Behalve den man, die de Sarphatistraat de mooiste straat van Europa vond.....". Helaas is dat niet helemaal waar. Overlast, verloedering worden ervaren. Mijn naam is Inge Blaauw. Sinds 1973 woont ons gezin in de Sarphatistraat, maar wel in het gedeelte tussen het Alexanderplein en de kazerne. Toen waren daar nog de soldaten, en op zondagochtend konden we genieten van de fanfare.

Later mocht een werkgroep de architecten uitkiezen voor de verbouw van de kazerne en de nieuwbouw daarachter. Daar gingen we dan: met een bus door Noord- en Zuid-Holland. En al die besprekingen.... ! Het resultaat kunt u zien. Ook mochten we de architect betreffende Aquartis uitkiezen. Maar wist u dat men van plan was om een torenhoge flat neer te zetten?

Het gevecht met de tram hebben we verloren. Het is véél duurder geworden. En de prachtige bruggen, de Panamabruggen, hebben nooit de functie gekregen waarvoor ze gebouwd waren, namelijk de tram. Toch is 'ons' gedeelte best mooi geworden. Vanaf het balkon is er een mooi lijnenspel door de bedrading. Door een fantastische actie van één van de bewoners zijn er geen veertig bomen omgekapt. Zelf heb ik de zolder laten verbouwen en slaap nu aan de achterkant, weg van de tram.

De geluiden van Artis en de toeters van de bomen in de haven doen mij goed. Ik glimlach  en denk: ik woon in (bijna) het centrum van Amsterdam. Ik ben van plan hier nog lang te blijven.

Inge Blaauw