De teloorgang van een straat met allure

Mijn naam is Dave. Ik ben een Engelsman, geboren en getogen in Yorkshire. Rond 1978 kwam ik in Amsterdam wonen, in een klein tweekamerappartement in de Indische buurt. Als kunstenaar was ik op zoek naar roem en fortuin, en als ik dat eenmaal vergaard zou hebben, zou ik verder trekken. Maar ik ben nog steeds hier. Ik ben nog steeds kunstenaar. En de roem en het fortuin zijn vooralsnog aan mij voorbijgegaan.

Ik 1982 verhuisde ik naar mijn huidige appartement in de Sarphatistraat. Wat een verschil met de Indische buurt! Een ruim appartement om in te wonen en in te werken, en een brede, Parijs-achtige met bomen omzoomde straat, een straat met allure! Dit was pure luxe. Mijn werkplek, de topenmalige Werkschuit, waar ik docent tekenen en schilderen was, lag om de hoek. En wat alles nog aantrekkelijke maakte: Artis, het Tropenmuseum, Kriterion en de toenmalige Desmetbioscoop, en Monnies lagen allemaal binnen loopafstand.

Maar, zoals overal in Amsterdam, is er veel veranderd. En niet altijd ten goede! Het verschijnen van het moderne zwarte huizen- en kantorenblok op de hoek van de Roetersstraat en de Sarphatistraat heeft het profiel en de sfeer van de straat drastisch veranderd. Meer autoverkeer, maar ook veel voetgangers, hebben de straat drukker en vooral luidruchtiger gemaakt. De uitbreiding van de universiteit en de komst van Albert Heijn maken, dat ik dagelijks bijna omvergereden word door op de stoep fietsende mensen, voornameljk studenten. En om de supermarkt binnen te gaan, moet ik mij een weg banen langs groepjes bierdrinkende alcoholisten.

Zo te zien gooien veel van mijn buren, die beter zouden moeten weten, hun vuilnis en allerlei huisraad op de stoep, op elk willekeurig moment van de dag, of nacht. Met als resultaat dat de straat er smerig uitziet en vol rotzooi ligt. De komst van het Bertold Brechthuis schuin aan de overkant bracht een toename van graffity met zich mee. Soms moet ik langs groepjes hangjongeren dringen om mijn eigen voordeur te bereiken. En dan hebben we het nog niet over de enkele junk die net zijn gratis verstrekte heroine van de GGD in de Valckenierstraat heeft ontvangen en die mijn portiek als de ideale gebruikersruimte ziet. Het is onvoorstelbaar wat een troep er hier wordt achtergelaten!

De stad verloedert, en de Sarphatistraat verloedert mee. Reden genoeg voor mij om in te pakken en weg te wezen, op zoek naar een schoene, groene en aangename omgeving buiten de stad.

Dave