Contact

De Blankenstraat. Daar woon ik nu 6,5 jaar. Eerst heel anoniem. Deze buurt was in te ruilen voor elke andere buurt in Amsterdam.

Maar: sinds 3,5 jaar heb ik een hondje: Polleke. Een kleine york. Ik wandel door de buurt en heb meer en meer contact gekregen. Met andere hondenbezitters, maar ook met mensen in ’t Oostenburgerparkje. Mensen die daar even zitten, hebben al snel een praatje klaar en de hond is een makkelijke ingang voor ’n gesprek.

Ook vele kinderen uit de buurt en van de basisschool ‘De Boe’ kennen me nu. Ook zonder hondje bij me te hebben roepen ze ‘Polleke’ naar me en zwaaien blij.

Ja, sinds ik Polleke heb is deze buurt mijn buurt geworden. Ik heb veel aardige mensen leren kennen voor een praatje, maar ook om elkaar te helpen met praktische zaken of even een schouder om op uit te huilen. Alles gaat over en weer.

Nog vele verhalen zijn hier te vertellen over de huizen, de tram, het water…

En nog vele vragen over de buurt zijn nog niet beantwoord. Bijvoorbeeld: wonen er ook doven die gebaren gebruiken in de buurt?

Anderen krijgen nu de ruimte om hun verhalen te vertellen…

En ook al worden ze hier niet verteld… ze zijn toch realiteit van deze Czaar Peterbuurt.

Groet van Anneleen le Blom

en lik van Polleke