Schoonmama, u moest eens weten

In de vijftiger jaren, ik woonde nog niet zo lang in Amsterdam, leerde ik mijn toekomstige echtgenoot kennen. Hij was een geboren Amsterdammer en hij vond het leuk, mij al wandelende de stad te laten zien en erover te vertellen.

Zo maakten wij op een zondagmiddag een wandeling over "de eilanden", toen nog niet gesaneerd. Bij thuiskomst (mijn verloofde woonde bij zijn ouders) vertelde ik enthousiast over onze wandeling. Ik zal de reactie van zijn moeder nooit vergeten. Schoonmama was een keurige dame, onveranderlijk gekleed in een donkere japon met kanten kraagje. Ze kon zo zijn weggelopen uit een roman van Couperus.

"Maar Rudi, hoe kun je dat nu toch doen? Naar zo'n achterbuurt neem je je meisje toch niet mee, daar komen wij niet".

Ach schoonmama, U moest eens weten dat ik nu al 20 jaar heel tevreden op Wittenburg woon!!

Ik heb het overigens altijd wel jammer gevonden, dat men indertijd de hele bebouwing tegen de vlakte heeft gegooid in plaats van te restaureren, zoals gelukkig in de Jordaan wel is gebeurd. Daar staat dan tegenover, dat ik, dank zij de sanering, een comfortabele flat bewoon met uitzicht op het water en, niet te vergeten, een buurttuin waarin ik mijn hobby, tuinieren, kan uitleven.

Heus schoonmama, ik heb het hier getroffen, ik zou echt niet meer terugwillen naar Oud Zuid.