Een paradijsje in de stad

Beste buurtbewoners,

Wat een leuk idee om buurtboeken te maken. Ben zelf alleen liever een verteller (plaatjesplakker) dan een schrijver, maar doe aan dit initiatief graag mee. In 1998 leerde ik het eiland kennen. Ik had een kamer aangeboden gekregen op Kattenburg in de studentenflat.

Het was een warme, prachtige zomeravond en na college ben ik op zoek gegaan. Omdat ik geen idee had waar dat was, vroeg ik de buschauffeur van bus 32. Hij zette mij halverwege de Kattenburgerstraat af. Het eerste dat ik zat waren de galerijwoningen (had mij toen niet kunnen vorstellen dat ik nu in zo’n woning woon). De flat zag ik niet. Een groepje jongeren wees mij de weg. Dat zag er veelbelovend uit! Toen ik de hoek om over het Bijltjespad liep richting gracht was ik verkocht; met de treurwilg aan het water de lage zon, leek het wel (is het) een paradijsje in de stad. De binnentuin (het nieuwe hoofdhof) was ook al zo’n verrassing! Het duurde helaas nog een paar maanden voordat ik de kamer kreeg, maar dat was dan ook de mooiste kamer van het hele gebouw. Bijltjespad 34, drie hoog met uitzicht op de tuin en aan de zonkant.

Daar heb ik 8 jaar met wel 20 verschillende mensen gewoond. Samen deelden wij de douche, wc’s en hadden wij een woonkamer met keuken. Wat een belevenis om met 10 mensen samen te wonen, helemaal als niet iedereen dat wil en de betrokkenheid bij het huis niet als vanzelfsprekend wordt ervaren. Moeilijk voor te stellen, maar het is wel waar. Maar als je dan gelijkgestemden trof, was het samenwonen heerlijk. Samen op vakantie, Sinterklaasavond vieren, verjaardagsetentjes, schoonmaakdagen, thee/koffiedrinken, uithuilen bij liefdesverdriet, picknicken in de tuin. Ik denk er nog met veel plezier aan terug.

In de loop der jaren zijn de meeste huisgenootjes verhuisd, maar wij hebben nog steeds contact. Graag ga ik op bezoek (samen eten) bij de jongens die er nu nog wonen. Gezien het feit, dat mijn eigen studenten op mijn gang een kamer aangeboden konden krijgen, was het in 2006 echt tijd om te verhuizen.

Ik ben verhuisd naar het Kattenburgerhof! Een mooiere plek had ik niet kunnen dromen. Dat het is gelukt is echt bijzonder. Wat een luxe. In het begin miste ik mijn huisgenoten, maar de vliegen, muizen, rommel, schoonmaakroosters, het afwassen, spullen kwijt zijn in de keuken, vieze w.c.’s niet. Wat ben ik blij dat ik daar vanaf ben! Heerlijk, een eigen woning en leuke buren.

Toen ik op het Bijltjespad woonde kende ik al een aantal mensen uit de buurt door het dagzeggen, maar nu leer ik in de flats en binnentuin steeds meer bewoners en hun verhalen kennen. Ook een BBQ in het café de Oesjesduiker aan de gracht is gezellig en leuk om eens mee te maken en als je van zingen en voetbal houdt, ben je daar ook aan het juiste adres.

Wat ik kan waarderen is de betrokkenheid bij elkaar. (Nieuwe) bewoners wil ik dan ook vragen daar aan mee te doen. Als je gaat verbouwen de buren (flat) op de hoogte te stellen, jezelf voor te stellen, dag te zeggen. Het lijkt vanzelfsprekend maar dat is het helaas niet altijd. Over het algemeen gebeurt het op dit eiland voor mijn gevoel gelukkig wel en de bewoners zullen elkaar dan ook meestal wel weer vinden. Denk aan de acties tegen de haven en de woonboten in de Kattenburgervaart. Of je nu voor of tegen woonboten of een haven bent, iedereen vond dat de gemeente de Eilandbewoners serieus moest nemen. Ook uit de verhalen van de geschiedenisboeken blijkt dat de Kattenburgers een strijdbaar volk zijn geweest. Knap gedaan!

Ik kijk nu trouwens uit op onze bijna ijsbaan! Wat was het spannend of het ijs sterk genoeg zou zijn. Misschien woensdag 7 januari? Dat zou ik nog wel een keer willen meemaken. Met zijn allen schaatsen, warme chocolademelk drinken en plezier maken op het ijs. Daar kan de kleine nep-ijsbaan op het plein niet tegenop. Ook al kan ik die initiatieven wel erg waarderen. Ik zie graag dat het een levendig plein wordt, een ontmoetingsplek voor de buurt, terrasje in het midden, ook al ben ik nu al erg tevreden. Vond het bijzonder om te zien dat de Dirk van de Broek, een Ideaalmarkt werd en nu een Albert Hein. Had graag de prijzen van de Dirk gehouden, maar het lijkt wel of er nu veel meer spullen in dezelfde ruimte worden verkocht.

Ik wens iedereen die hier woont, opgroeit, oud wordt, samen gaat wonen, etc. een heel gelukkige tijd en alle goeds!

Vriendelijke groet en tot ziens.