Het blauwe uurtje

Het is nog vroeg en koud. Het blauwe uurtje is net aangebroken. Als ik mijn vuilniszak buiten zet (we hebben hier geen containers) hoor ik heel zachtjes de wolven huilen. Het streelt mijn oren. Ik blijf even staan met mijn hoofd

een beetje schuin. Zo luister ik intenser.

Er loopt een man langs “goedemorgen”. Hij hoort het niet, jammer, want het is zo bijzonder ….maar je moet er even bij stilstaan.

Het is een voorrecht dat ik dit in mijn buurt kan horen. Die mooie exotische en geheimzinnige geluiden van Artis, waardoor ik mij s’morgens op de steppe en ‘savonds in het oerwoud waan.

Ik geniet er volop van, maar soms moet je er even voor stil blijven staan.

Angelie